De kwatong

Liefdevol opgedragen aan MVDS,
Een vrouw die mooie broeken draagt,
En geen ziel heeft, ze lijkt wel een snoepje.

Ze woelt tegen het licht, visceraal en duister,
Er is geen nachtvlinder zonder schade,
De raamloze huizen van de straat, de hare,
Zijn muf en onverlicht, zijn holen zonder luister.

Ze heeft een gat in haar wezenloze gezicht,
Haar woorden parelen met catatonisch venijn,
Geen brandglans doet haar rimpels vertrekken,
Ze grossiert in trivialiteiten en levenspijn.

Aan de voet van de hellingsloze berg,
Is de raad van drie heilig en gezeten,
Het verleden wurgt het al manke heden,
Niet één, samen kunnen ze alles weten.

Er schuilt een fabriek in de zompige benarring van het vat
De chemische wet van de zuurheid maakt haar trieste lot,
Dwangarbeid loont niet, de banden draaien stevig door,
Haar kop is ongeneesbaar,haar neuronen zijn kapot.