Devolutie

Een lied breekt langzaam de slaap,
Noten en sonanten vervangen,
De troebele wensdromen,
Van een eeuwig kind.
Terwijl de meloen op de hals,
De slijmerige zak uit zijn narcose haalt,
Straalt het licht en is alles zoals het was,
Zo vast en zo oud en zo vertrouwd, en zo leeg.
Door de oude Gaia vastgelegd,
De natuur en de mens ertussen,
Een orde waaraan niet valt te tornen.
De drommen druiven aan onze ledematen,
Te zien verdorren tot lege bellen,
Was dit verdoemde ras maar nooit bewust geworden.