Liefde is een kanker, vandaag.

Mijn deltagolven ruisen rimpelen dreinend,
Schreeuwend en snikkend, je bent misvormd,
Je neusloze gezicht onder je oeverloze ogen,
Je koude kop die ik eens zoende en eerde,
Ik zal je met een beitel of een hamer verfraaien,
Vertrouw mijn grijns, mijn immobiele mondhoeken,
Streel mijn grijpgrage pingels,
Dans in mijn klauwen,
Kwaadaardigheid komt altijd ongelegen,
Je kan mijn malevolentie vertrouwen,
Vergiffenis is het werktuig van zwakke dwazen.

Lillend en zout,
De dagen verglijden als tranen,
Ik verlang naar je zachte wangen,
En naar je kut, om in te knijpen,
Nooit, nooit was er een mysterie,
Altijd was alles al begrepen,
Onze poëzie voor zwarte dagen,
Een komedie ondergedompeld in tragiek,
Een geschenk dat stak en deed braken.

Leef nog even, adem, vuur je electronen,
IJdelheid van vooruitgang en beterschap,
Mijn coördinaten zijn stationair,
Een hypostase van niets speciaals,
Natuurwetten buigen noch sneven,
Plantaardig is mijn leven,
Bevlekt is mijn ondergoed,
Het is grappig, echt,
en zoet.