Biochemicus waarschuwt voor mogelijke nare consequenties 'Music for life'

Wij houden zo nu en dan ook van wat lichtvoetig vermaak, wanneer mevrouw de laatste cynicus even gezellig met meneer rond de haard zit zouten wij weleens scampi's dat het geen naam heeft. Dan vraagt mevrouw bijvoorbeeld: "nog ééntje?", en dan haalt meneer zijn schouders op en lacht hij breed "waarom ook niet?". Dan zijn we zo vertrokken voor een nieuw uurtje pellen! Omdat wij niet zo van het medium radio houden luisteren wij echter bijna nooit naar de radio, en ook dit jaar zou heel de Music for life-heisa aan ons voorbijgegaan zijn. Een beetje als een wateruitdeling aan een groep Palestijnen op de Westbank. Wij werden dit jaar echter danig uit onze rust verstoord door een zekere professor dr. Yasser Mohkabar, een eminent biochemicus van de universiteit van Roeselare. Meneer Mohkabar wees ons op de mogelijk schadelijke gevolgen van het samenzijn van genoemde Siska, Sofie en Tomas in het glazen huis. Hoewel er nog een hele hoop garnalen te pellen vielen wisten wij onze journalistieke plicht te eerbiedigen en snelden wij naar professor Mohkabar zijn gezellige huisje in de Vlaamse kempen.

Professor Mohkabar is een rijzige vijftiger en hij doet ons een beetje denken aan de koning van het verloren gegane Atlantis, maar dan Arabisch. Als we binnenkomen biedt hij ons direct een kom muntthee aan en steekt hij van wal.

Mohkabar: Ik ben blij dat u zo vlug gekomen bent. Er staat ons mogelijk een gigantische humanitaire catastrofe te wachten, daar in Gent. We moeten iets doen.

Kalmeer professor. Wat is er dan wel aan de hand?

Mohkabar: Mijn collega's verklaren me gek, maar ik heb reden om aan te nemen dat er zich binnen in het huis binnenkort een biochemische ramp zal afspelen.

Wat dan?

Mokhabar: (gewichtig) Een enorme explosie. (zwijgt, kijkt me indringend aan) Je moet eens nadenken, drie mensen, in een huis, zonder deuren of ramen, op een fruitdieet. Wat gaat daar in enorme hoeveelheden ontwikkeld worden?

Liefde? Geld voor het goede doel? Een positief signaal in deze door en door verrotte wereld?

Mohkabar: Allemaal mis. Gas. Er zullen enorme hoeveelheden biogas ontwikkeld worden. En die arme mensen zitten dan nog eens in een glazen huis. Een glazen huis! Ooit al eens van het broeikaseffect gehoord. De zon hoeft maar een beetje te hard te schijnen en heel de boel explodeert. Het wordt een ramp!

Maar waarom is dat vorig jaar dan niet gebeurd? Vorig jaar zaten die mensen er toch in identieke omstandigheden?

Mohkabar: Niet helemaal, ik denk dat ze vorig jaar inderdaad door het oog van een naald gekropen zijn. Ze hebben erg veel geluk gehad. Maar deze keer zitten er twee vrouwen in plaats van twee mannen in het huis en iedereen weet dat die meer gas maken.

Is dat zo?

Mohkabar: Ooit al eens één vrouw gekend die nooit over haar stoelgang klaagt? Bovendien heb ik gehoord dat die Tomas nogal van pikante spijzen houdt. Die man heeft vast en zeker prikkelbare darmsyndroom ontwikkelt.

Ik weet het niet. Houdt hij van pikante spijzen?

Mohkabar: Geen idee van, ik ben immers toch maar een fictieve professor die je gebruikt om te proberen om mensen belachelijk te maken. Jij kleine, kleine mens.

Juistem. Welke acties gaat u zelf nog ondernemen, professor?

Mohkabar: Weet u mijn collega's lachen mij uit, de mainstream media willen niet met me praten. Ik heb mijn best gedaan. Als er van dit interview niets komt dan is het ook zo. Niets aan te doen.

Wilt u toch nog een oproep tot de presentatoren richten?

Mohkabar: Vlucht! U zult een vluchteling zijn, de mensen zullen u uitspuwen en verstoten, maar u zal leven! En leven, dat is belangrijker dan liefdadigheid.

U bent een goede mens professor Mohkabar, mag ik mijn tong eens in uw oor steken?

Mohkabar: Natuurlijk!