Wild is the wind.

Kijk ik maak er geen geheim van: ik ben verslingerd aan ongeveer elke versie van 'Wild is the wind' (De versie onder dit bericht is van Chan Marshall, F.), de versie van Barbara 'ik zit al vijftig jaar in mijn menopauze maar dat is niet erg want ik ben joods en beroemd' Streisand incluis. Maar in godsnaam, wat deze verrekte volidioot tijdens zijn symbolische uitbeelding van de ultieme verkrachting van alle muziek aan het denken was weet ik niet. Oké, de man is waarschijnlijk een beetje koekenbak, en dan is het bon ton om dat te relativeren en hem rustig achter zijn rug om te bespotten. Sorry, geen zin in.