dinsdag 5 februari 2008

Wie de fruit is Hannah Montana?


Dan probeert een mens op zijn gemak en zonder irritatie de rolling stone te lezen, in de veronderstelling dat hij zo te weten zal komen wat er ons te wachten staat op muzikaal gebied, kruipt er plots een zeer irritante berichtenherhalinng in zijn blikveld. Nog geen vijf berichten ver, en al twee meldingen van Hannah Montana. De nieuwe film van de, mij onbekende, Montana heeft deze week 29 miljoen dollar binnengehaald in de box office in de$ VS. Daarmee struikelt ze meteen binnen op nummer één, ver boven de nummer twee, het horrorgedrocht 'The eye' met Jessica Alba. Maar wie de fruit is Hannah Montana? Na enig vlug gewiki blijkt dat Hannah Montana een in 2006 gelanceerde sitcom van het disneykanaal is. Sinds september 2007 is het gedoe ook op VT4 te zien. Het programma richt zich op vrouweljke kinderen (de zogenaamde 'meisjes') tussen 3 en ongeveer 12 jaar. Het speelt gretig in op de welhaast collectieve droom van de gibbertjes om een star te worden, en het programma zit vol muziek, dans en star participition. Het hoofdpersonage leidt namelijk een dubbelleven: gewoon kind op school overdag en superstar des avonds. Komt dat tegen! Wij, voor de gelegenheid in plurale modestiae, zullen maar niet trachten een boompje op te zetten over de globale uitzuiging van het kind als marketingproduct. Maar het hoeft niet gezegd dat menig volwassene weer zeer geërgerd kan zijn wanneer hij door zijn peuter, kleuter, kind of prepuber meegetroond wordt naar de cinema voor anderhalf uur vermaakt vol obvious messagery, makkelijke grapjes en een melige moraal met geen greintje waarheid behalve voor protestantse hardliners uit de negentiende eeuw. Klik zeker eens op de link voor de nodige irritatie: een video van een screening voor het Hannah Montana programma in New York. Damn brats.

1 opmerking:

Anoniem zei

Amerikanen hebben de onhebbelijke gewoonte om kinderen te beschouwen als bonzai-volwassenen, die alles moeten doen wat grote mensen ook doen, maar dan in het klein. Geen wonder dat het later allemaal prestatiegerichte, gefrustreerde psychopaten worden. Hoe later kinders in contact komen met de gruwelen van de volwassenenmaatschappij, hoe beter. Laat de bloedjes minstens tot hun 14e levensjaar ongestoord rondhuppelen in een of ander afgelegen sprookjesbos, zodat ze later in hun miserabele levens toch nog iets leuks hebben om op terug te kijken.