Vrouwen, een vergelijkende studie

De hoer van Frederik Pardon was zevenentwintig jaar, blond en in het bezit van een stel borsten die een BH van het formaat dubbele D makkelijk konden vullen. Haar hobby’s waren zeilen en over poesjes aaien. Zelf begreep ze niet dat dit laatste dubbelzinnig geïnterpreteerd kon worden. Wanneer mannen met haar lachten als ze liet vallen dat ze graag over haar poesje aaide lachte ze gewoon gezellig mee. Het viel haar op dat mannen haar vaak sympathiek vonden.

Ze noemde zichzelf “de vriendin van Frederik Pardon”. Frederik Pardon verwees daarentegen altijd naar haar als “mijn hoer”, een feit waarvan zij niet op de hoogte was. De twee hadden, kortom, een gezonde moderne relatie.

Behalve de hoer van Frederik Pardon hield Frederik Pardon er ook nog een relatie op na met een vrouw die hij “de moeder van mijn kinderen” noemde. De moeder van de kinderen van Frederik Pardon was in vele opzichten het tegenovergestelde van de hoer van Frederik Pardon. Ze was een diepe en poëtische vrouw, die niet veel gaf om de materiële aspecten in dit leven. Ze kon meewarig naar door de regen bevlekte landschappen kijken en daardoor bijna in huilen uitbarsten. Ze lachte vaak, gewoonweg omdat ze alles zo oogverblindend mooi vond. Ze had gevoel voor taalkundige dubbelzinnigheden en kon zichzelf en anderen relativeren en de dingen in een zakelijk perspectief zien als dat moest.

Ze was ook zo lelijk als een hond. Elke nacht wanneer Frederik Pardon ging slapen wenste hij hartstochtelijk dat ze mooier zou worden, maar het had geen zin. Zijn perfecte vrouw, zijn zielsverwante, de vrouw van zijn kinderen, was een lelijk wijf.
Frederik had lange gesprekken met haar, ging met haar naar musea en voelde zich totaal begrepen door haar. Als hij haar neukte dacht hij aan andere vrouwen of aan porno die hij voorheen had bekeken met dat doel. Wanneer hij aan haar dacht tijdens het neuken werd zijn penis slap. Hypocrisie op seksueel gebied en mentale compatibiliteit waren essentiële onderdelen van hun bijna dagelijkse samenzijn.
Ook zij hadden, kortom, een gezonde moderne relatie.

Op een dag nam hij haar terwijl ze op haar rug lag op een groot houten bed met dubbele plinten dat ze van haar ouders gekregen had. Hij ragde een eind weg in haar veel te brede foef en probeerde iets te voelen dat wat weg had van seksuele opwinding. Hoe hij ook trachtte om tot een hoogtepunt te komen, het lukte hem niet en na een tijd klopte ze hem bemoedigend op de rug, alsof ze hem wilde troosten. Toen hij haar bemoederende scheve smoel, met de dikke kaken, de acné en de spleetjes van ogen zag werd zijn halfstijve penis volledig slap.

“Ze denkt godverdomme dat het mijn schuld is”, dacht Frederik Pardon woedend. Hij trok zijn piemel uit haar kut en begon er verwoed aan te rukken. Hij negeerde haar protesten en ging door tot hij een orgasme kreeg. Toen hij voelde dat hij ging komen hield hij zijn piemel naast haar gezicht en spoot hij gans haar gezicht vol. “Dat zal haar godverdomme leren, de trut”, dacht hij. De vrouw van zijn kinderen tastte geschokt met haar vingers aan het warme zaad dat aan haar gezicht plakte. Ze voelde de tranen in haar ogen springen, maar de rationele vrouw die ze was wilde hem niet de voldoening geven om en plein public in huilen uit te barsten. Ze trok zich terug in de badkamer, ging op de pot van het plastic hangtoilet zitten en begon zachtjes te grienen.

Frederik trok zijn kleren aan, klopte even op de deur van de badkamer en haalde toen er geen reactie kwam zijn schouders op. Hij verliet het huis van de vrouw van zijn kinderen en reed recht naar het appartement van zijn hoer.
Toen de hoer van Frederik Pardon de deur opendeed sleurde ze hem meteen aan zijn hand het appartement in. “Ik moet je iets tonen”, kirde ze opgewonden. Ze trok hem naar de woonkamer, waar ze stil bleef staan voor een muur waaraan een schilderij hing. Ze bleef in afwachtende stilte zwijgen en naar zijn gezicht staren. “Ja, en?”, zei Frederik geïrriteerd.

“Wat denk je?”, kirde ze opgewonden. Frederik merkte met enige consternatie op dat ze op en neer sprong en in haar handen klapte als een achterlijk kind van drie jaar. “Wat denk ik van wat?”, zei Frederik. Hij werd met de seconde kwader. “Wat denk je van mijn schilderij? Is het niet prachtig?”
Frederik bekeek het smakeloze bonte ding dat voor hem aan de muur hing. Het was een kruising van negentiende eeuwse impressionistische landschappen en de meest wanstaltige babyverheerlijkingspropaganda uit de laat-consumptieve beeldcultuur van de twintigste eeuw. Op de voorgrond bevonden zich twee naakte peuters en daarachter waren er vlekken die met wat goede wil als natuurschoon geïnterpreteerd konden worden.

“Wat doen ze? Elkaars snot opeten?”, vroeg Frederik. De ogen van de hoer van Frederik Pardon verwijdden zich aanzienlijk en met een nieuwe kir duikelde ze een foldertje op van de zetel.

“Oh, maar dat staat vast in de brochure”, schreeuwde ze.

Frederik zuchtte. Hij nam het foldertje uit haar handen en nam haar schouders vast. “Je hebt hier veel voor betaald, niet?”, vroeg hij. “Ja, maar ik vind…”, begon ze. Hij onderbrak haar onmiddellijk. “Je hebt je laten bedriegen. Het is niet alleen lelijk. Het is ook smakeloos. Ik zou zeggen dat het grotesk is, maar dat zou je vast niet begrijpen.” Hierna liet hij haar los en ging hij met zijn benen gekruist op de zetel zitten. “Kan je me een whisky halen? Ik heb een moeilijke dag gehad vandaag.”
De hoer van Frederik bleef exact vijftien seconden wezenloos voor zich uitstaren. Ze dacht: “Waarom ben ik toch samen met die man?” Frederik herhaalde zijn vraag iets dwingender. Ze vergat haar gedachten en schonk hem een whisky in. Ze gaf hem zijn drank, die hij met één teug achterover kapte. Hierop betastte hij haar borsten en wreef hij met zijn vingers over haar slipje. “Frederik, stop, ik heb niet zoveel zin”, protesteerde ze, maar het was te laat. Frederik rukte haar slip uit, draaide haar om op haar buik en begon haar met gretige halen te neuken. Na nog geen twee minuten kwam hij klaar. Toen hij klaar was trok hij zijn onderbroek en broek op en zette hij zich recht. “Ik moet weg. Ik heb een zakenafspraak om negen uur”, zei hij. Nog voor de hoer van Frederik Pardon zich weer recht kon zetten verliet hij het huis, stapte hij in zijn crème-kleurige BMW en reed hij weer naar het huis van de moeder van zijn kinderen.

Hij parkeerde zijn BMW in de garage onder het gebouw en stapte de trappen op. Hij kwam binnen in hun huis en merkte op dat zijn vrouw al was gaan slapen. Hij zette de televisie aan en keek naar het sportkanaal tot hij te moe was om nog wakker te blijven.

Hij ging in de slaapkamer binnen, deed zijn das en hemd uit, maakte zijn schoenen los en deed zijn kousen uit en verving zijn broek voor een bermudashort. Hij ging naast zijn lelijke vrouw liggen en deed zijn ogen dicht. Hij voelde haar bewegen en besefte dat ze nog niet sliep. Hij voelde haar dichter komen, en hij voelde haar adem warm tegen zijn gezicht blazen. Ze gaf hem een plotse liefdevolle zoen op zijn voorhoofd. “Je hebt die prut toch van je gezicht gewassen, hoop ik”, zei hij. Hierna keerde hij zich op zijn zij en hij sliep spoedig in. In hun respectievelijke bedden deden de moeder van de kinderen van Frederik Pardon en de hoer van Frederik Pardon geen oog dicht.