woensdag 16 juli 2008

Nog even en het is alweer 21 juli.

Wij hebben, in alle eerlijkheid, geen zin om erover te lezen en geen lust om er nog bezig mee te zijn, met die hele communautair geïnspireerde nationale crisis, of hoe je deze impasse ook dient benoemen. Maar omdat velen onder jullie dit weekend op fattenfeesten onder het vreten van walgelijk veel beluga-kaviaar, het drinken van sloten Bourgondische wijnen en het uitslurpen van dozijnen oesters toch een mening wensen te verkondigen zal jullie opiniemaker hier zeer summier vertellen wat jullie moeten denken.

Ten eerste, wat de politieke clowns van de Standaard ook beweren, het ontslag van onze lieve eerste minister is niet onverwacht, schokkend of ook maar enigzins interessant. 15 Juli was de deadline waarnaar Yves was verwezen na de loodgieterstruuks van de afgelopen maanden. Was er werkelijk iemand die dacht dat de slappe en ongeïnspireerde figuur Leterme aan het hoofd van de slappe en ongeïnspireerde interimregering, want meer was er nooit, de problemen die al sinds het vastleggen van de taalgrens in 1962 bestaan gingen oplossen? Ik niet alvast. Dus fuck you Guy Tegenbos, als je beweert dat er ook maar iets onverwachts is aan het opstappen van Leterme kan je beter houthakker worden in Vancouver. In Canada, toch een zeer wijds land, is er naar verluidt plaats genoeg voor je egogereide en onnozele uitlatingen.

Ten tweede, in onze media vertelt men dat buitenlandse kranten die onze problemen niet begrijpen een tendentieuze versie van de feiten brengen. Oh ja? Laten we dat eens bekijken.
In de Guardian lees ik als titel; "Belgium goes to war with itself". Nogal sterk verwoord, maar wel accuraat.
Dan; "This is not about linguistic but deep-rooted cultural, economic and political differences in a country that was a proponent of a united federal Europe. Flanders, home to 6.5 million , has surpassed Wallonia, home to 3.5 million, in terms of economic output over the past 20 years and can boast a GDP per head of 124% of the EU average compared with just 90%. Its modernised "creative" economy generates 65% of Belgium's GDP."
Lijkt me behoorlijk hard te kloppen. Als je hier in België zelf dergelijke dingen zegt wordt dat natuurlijk onmiddelijk afgeschilderd als Vlaams-nationalistische slander. Maar een waarheid is, hoe je ze ook draait of keert, een waarheid en cijfers liegen niet, zoals het adagium gaat.

Willen we liever sofisme in plaats van waarheid? In de Standaard vandaag vertelt Cd&v boegbeeld Marianne Thyssen:
'We zoeken nu naar een formule waarin we ons ervan kunnen verzekeren dat er een sociaal-economisch beleid kan worden gevoerd, maar waarin we ons er tegelijk van kunnen verzekeren dat we een stevige staatshervorming krijgen'
Sociaal-economisch is het sussende toverwoord voor de Waalse en Vlaamse belligerenten en apaesementzoekers. Staatshervorming komt dan blijkbaar toch weer op de tweede plaats. Vreemd, ik en de mijnen dachten nochtans dat het daar in de eerste plaats wel om draaide? We vergissen ons vast!

Ik geef niets om Vlaanderen, ik geef niets om Wallonië en ik geef ook niets om Brussel en België kan wat mij betreft barsten. Inderdaad zijn sociaal-economische thema's veel belangrijker. Maar ik begrijp het, en de buitenlandse media met mij, nog steeds allemaal niet goed. Waarom kunnen we Brussel niet uitbreiden, de tweetalige gemeenschap in België niet openrekken? Wat is er dan plots gebeurd met al dat gepraat over toenadering tot Europa? Al dat tribalisme en antitribalisme lijkt me behoorlijk in tegenspraak te zijn met het idee van een verenigde Europese bond waar zowel Imannuel Kant als Monnet al naar uitkeken. Kunnen we deze onzin, dit gerommel in de marge niet achter ons laten? Het gaat om miljoenentransfers, maar wat zijn miljoenentransfers op een internationale schaal. Peanuts.

Geen opmerkingen: